WLTP i RDE: nowe testy do certyfikowania zużycia paliwa, emisji CO₂ oraz zanieczyszczeń

Aby wprowadzić na rynek samochód osobowy, trzeba poddać go testom. Testy te, mające na celu ocenę zużycia paliwa, emisji CO₂ i emisji zanieczyszczeń, są przeprowadzane w laboratoriach i bazują na określonych cyklach jazdy. Dzięki temu są powtarzalne, a ich wyniki możliwe do porównania.

Dodano zgodnie z Zaleceniem Komisji (UE) 2017/948 z dnia 31 maja 2017 r. w sprawie stosowania wartości zużycia paliwa i emisji CO₂ homologowanych i mierzonych zgodnie ze zharmonizowaną światową procedurą badań lekkich pojazdów dostawczych przy udostępnianiu konsumentom informacji zgodnie z dyrektywą 1999/94/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. U. UE. L. z 2017 r. Nr 142, str. 100).

WLTP charakteryzuje dynamiczny profil jazdy ze znaczącym przyspieszeniem. Maksymalna prędkość wzrosła ze 120 do 131,3 km/h, średnia prędkość wynosi 46,5 km/h, całkowity czas cyklu wynosi 30 minut, czyli o 10 minut więcej niż dotychczas stosowany cykl NEDC. Dystans wzrósł z 11 do 23,25 km. WLTP składa się z czterech części, zależnych od maksymalnej prędkości: mała (do 56,5 km/h), średnia (do 76,6 km/h), duża (do 97,4 km/h), bardzo duża (131,3 km/h). Te części cyklu symulują jazdę miejską, podmiejską po drogach innych niż miejskie oraz autostradach. WLTP uwzględnia również opcjonalne elementy pojazdów, wpływające na aerodynamikę, opory toczenia oraz masę pojazdu, które zmieniają wartość CO₂ charakterystyczną dla danego pojazdu.

Procedura WLTP stopniowo zastąpi procedurę NEDC. WLTP stosuje się w przypadku nowych samochodów osobowych wyprodukowanych od dnia 1 września 2017 r. oraz do wszystkich nowych samochodów osobowych zarejestrowanych po 1 września 2018 r. WLTP jest obowiązkowa we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej.

Z uwagi na indywidualny dla każdego kierowcy styl jazdy, będzie istniała różnica między emisją i zużyciem mierzonym w warunkach laboratoryjnych a wynikami podczas realnego używania pojazdu. Wielkość tej różnicy będzie zależała od takich czynników, jak: sposób jazdy, używanie systemów pokładowych (na przykład klimatyzacji), warunków ruchu drogowego, warunków pogodowych, oraz od samego kierowcy. Ze względu na te różnice jedynie standaryzowany test laboratoryjny pozwala otrzymać wartości, za pomocą których można w sposób wiarygodny porównać różne modele pojazdów.

Test RDE sprawdza poziomy emisji zanieczyszczeń w rzeczywistych warunkach drogowych. Test RDE uzupełnia test laboratoryjny WLTP. Podczas testu RDE Była literówka samochód porusza się po drogach w różnych warunkach. Te warunki uwzględniają różnice wysokości i temperatury, dodatkowe ładunki, wzniesienia i spadki drogi, drogi miejskie, drogi wiejskie , autostrady.

Pasażerowie samochodów testowych są wyposażeni w przenośne urządzenia pomiarowe (PEMS), które monitorują poziom głównych zanieczyszczeń emitowanych przez pojazd w sposób ciągły, w czasie rzeczywistym.

PEMS to urządzenia, które integrują zaawansowane analizatory gazów, mierniki przepływu gazów spalinowych, stację pogodową, geolokację satelitarną oraz połączenie sieciowe. Zebrane dane są analizowane, aby zweryfikować, czy warunki graniczne trasy RDE zostały spełnione oraz czy normy emisji mieszczą się w limitach określonych w przepisach. Limity, których nie można przekraczać, są określone jako te, które wynikają z testu laboratoryjnego (WLTP), zwielokrotnione przez wpływające na nie czynniki. Współczynniki zgodności uwzględniają margines błędu oprzyrządowania, który nie jest tożsamy z poziomem dokładności i powtarzalności w teście laboratoryjnym.

Test RDE obowiązuje od 1 września 2017 r. dla nowych modeli samochodów osobowych oraz dla wszystkich samochodów osobowych zarejestrowanych od 1 września 2019 r. w przypadku NOx, przy współczynniku zgodności wynoszącym 2,1. W przypadku weryfikacji liczby cząstek stałych (PN), współczynnik zgodności wynosi 1,5 i odnosi się do wszystkich samochodów osobowych zarejestrowanych od 1 września 2018 r.